poniedziałek, 8 października 2012

opowiadanie#14


– Moja matka jest pojebana – Zaczęła, od drzwi, tak jakby miało to być przywitanie. – No mongoł.
– Co się stało? – Pytam nie odrywając oczu od skręcanego właśnie jointa.

– Wyobraź sobie, że dzwoni do mnie, ja wiem, no coś koło północy wczoraj – Opowiada próbując wyplątać się z szalika i płaszcza – Dzwoni i mówi: F., gdzie jest mój durszlak, u ciebie zostawiłam, ja mówię: mamo, jak u mnie durszlak, jaki durszlak, przecież kupiłam ci pół roku temu nowy, czarny,a ona, że go nie używa, bo się do starego przyzwyczaiła i mówi: sprawdź w mieszkaniu, bo nie wytrzymam, jak go nie znajdę, no to mówię: dobra, zadzwonię zaraz. Przerzuciłam prawie całe mieszkanie no i nie ma. Dzwonię: nie ma, a ona, jak to nie ma, jest na pewno. No nie ma! – drę się w końcu wkurwiona i się rozłączam. Dzwoni dwa dni później: kochanie, znalazłam mój durszlak! Ja mówię: hm, świetna wiadomość, mamo, a ona, że szukała jakiejś torby w pawlaczu i go tam zalazła, jakiś koperek czy coś tam suszyła, w tym durszlaku, co nie.
– Zajebiście – Śmieję się.
– Tak, ale to nie koniec. Mówię: świetna wiadomość mamo, a ona, tylko słuchaj, nie mogę znaleźć tej tej torby, jestem pewna, że tu była, musi być u ciebie, ja na to: mamo, jak to u mnie, a ona, no u ciebie na pewno, bo gdzie może być, rozłączyłam się i zadzwoniłam za dwie minuty i mówię: mamo, nie ma, a ona, jak nie ma, poszukaj, mówię: mamo, kurwa, idź do lekarza i daj mi spokój!
– Świruska.
– No jebnięta, mówię ci. Zrobisz mi herbatę? Strasznie zmarzłam – Magda stoi w drzwiach kuchni, lekko rumiana, i patrzy wyczekująco.
– Poczekaj moment, skręcę tylko do końca, chyba że pstrykniesz sama czajnik, woda chyba jest.

Siedzieliśmy chwilę w ciszy, przy dużym stole. Było ciemno, lampa nad stołem tworzyła przytulną atmosferę, zupełnie odwrotną do tej panującej za oknem. Ciemno i zimno. Rozpaliłem jointa w momencie, kiedy woda się zagotowała i po paru buchach wstałem, podając jej blanta, żeby zalać herbatę. A potem:
– Słuchaj, wspominałam ci, że mam do ciebie sprawę, jak ostatnio gadaliśmy.
– No faktycznie, o co chodziło?




Brak komentarzy:

Prześlij komentarz